Poemas en Esperanto

Ĉe l’bordo de l’rivero

Ĉe l’bordo de l’rivero
Ĉe l’bordo de l’rivero kaj senĝene
kuŝante sur la tero
la korpo svenas splene…
la pensoj flugas, flugas senrimene.

Jam ĉio carme mitas.
Jam iĝas ĉio vitra kaj glazura.
Jam ĉio, ĉio ritas,
ĉe l’bordo freŝa, pura
ĉe l’bordo verda de l’river’susura.

Per sorĉa liturgia
el lumo, verso, nubo kaj arĝento
burĝonas la magio
mirakla de l’momento
dum falas la petaloj de l’silento.

---

L' akvo de l' muelilo

aparecido en Norda Prismo, 58/1, p. 18

Akvo, akvo muelila.
Akva gloro por la greno.
Kuras frate sankta beno,
akvo dolĉa kaj humila.
Akva preĝo kantjubila.
Flama himno de libero,
-- puŝo, verso kaj tenero --
fluas akvo kantebrie.
Paŝas glite, daŭre, pie
akvo, akvo de l' rivero.

El la vundo de la fonto
l' akvo ŝprucis kaj torente
jen sagpafe, jen serpente,
jam kresĉendas tra la monto.
Ĝi kaskadas al renkonto
de la kampo kaj ebeno,
kaj en glata, dolĉa treno
ĝemas nun river' trankvila.
Akvo, akvo muelila.
Glora venko por la greno.

Densas plumbe la somero.
Ĉe la ter' la spikoj faskas
kaj la fajr' de l' sun' damaskas
sur la fajron de la tero.
La kudraĵo de l' rivero
- longa, rampa terlumbriko -
vejnas karnon de l' tritiko
kaj terpecojn frande brodas
dum papava ruĝ' eksplodas
sur la flava spiktuniko.

Jen la ŝtono kante giras
kaj la akvo gire kantas.
Kaj la giro lantas, lantas.
Kaj la kanto ŝiras, ŝiras.
Kaj l' anim' zenit-nadiras
je l' agordo de l' muelo.
Kanto, giro kaj martelo
de la akvo kaj la ŝtono.
Ŝaŭma punto, guta zono,
dura daŭra karuselo!

Kantas l' akvo laŭde, lule.
Kantas ĝoje kaj karese.
Foje kantas ĝi promese.
Foje milde kaj rukule.
Kaj la kanto buntmodule
ĉe la tuta kampo festas,
ĝis ĉielo flame krestas ,
per orgojla, fluga sterno
kaj finspire ĉe la kerno
de la koro turte nestas.

Akva kanto ĉe la koro.
Akva horo ĉe l' animo.
Ritmo ĝojo, gaja rimo,
himno, preĝo kaj sonoro.
Kantu kore glora horo,
akvo vigla kaj jubila.
Kanto klara, tinta, trila.
Glugla roso, rosa kvero.
Akvo, akvo de l' rivero.
Akvo, akvo muelila.

---